Değerli meslektaşlarım,
Kanser, tarihsel olarak bakıldığında adı çok yakın zamanda konulmakla birlikte, tanınması ve tanımlanması çok daha eskilere dayanan bir hastalık veya daha doğru bir ifadeyle hastalıklar grubudur. Günümüzden yaklaşık 4500 yıl önce yazılmış bir Mısır papirüsünde hem hekim hem de vezir olan İmhotep bir hastanın memesindeki akıntısız, kuru ve serin kitleleri tarif etmekte ve aynı papirüste yer alan diğer 47 hastalığın tedavisi için ilaç veya işlemler önerirken bu hastalık için tedavi başlığının karşısına tedavisi yok notunu düşmektedir. Kanser ismi ise Yunanca’da yengeç anlamına gelen ve ilk kez MÖ 400’lü yıllarda Hipokrat tarafından kullanılan “karkinos” sözcüğüne dayanır. İkinci Dünya Savaşı sonrasına kadar cerrahi dışında alternatif bir tedavisi olmayan kanser için günümüzde radyoterapiden immünoterapiye kadar değişen, gelişen ve çeşitlenen antineoplastik tedavi yöntem, araç ve ilaçları geliştirilmiş ve kullanıma girmiştir. Cerrahi dışındaki bu alternatif tedavi yöntemlerinin gelişmesiyle birlikte uygulanan tedavinin etkin olup olmadığını değerlendirme ihtiyacı doğmuştur. İlk kez 1976 yılında Moertel ve Hanley tarafından ortaya atılan ve değerlendirme yöntemi olarak fizik muayeneyi temel alan tedaviye yanıt veya tedavi yanıtı kavramı günümüzde laboratuvar tetkiklerinden moleküler görüntülemeye kadar uzanan geniş bir yelpazedeki yöntemleri kullanan, gerek tek bir hasta bazında gerekse ilaç geliştirme çalışmalarında çok önemli bir görev üstlenmiştir. Bu yöntemlerden hangisi veya hangilerinin kullanılması gerektiğine dair çeşitli kılavuz ve kriterler hazırlanmış ve yayınlanmış olmakla birlikte pek çok kanser türü veya tedavi yöntemi için tedavi yanıtının değerlendirilmesi konusunda hala fikir birliği oluşmamıştır. Nükleer Tıp Seminerleri Dergisi’nin bu sayısında, tedavi yanıtının değerlendirilmesinde pozitron emisyon tomografisininin kullanımını irdeledik. Onkolojik hastaların yönetimindeki en önemli süreçlerden biri olan tedavi yanıtının değerlendirilmesi güncel nükleer tıp pratiğimizin çok önemli bir kısmını oluşturmaktadır. Bu konudaki engin tecrübe ve bilgilerini güncel literatür bilgileriyle sentezleyerek bize sunan tüm yazarlarımıza, konunun belirlenmesinden okuyucuya ulaşıncaya kadar olan tüm süreçlerdeki emek ve katkıları için editörlerimiz sayın Prof. Dr. Tamer Özülker ve Doç. Dr. Özlem Özmen’e teşekkürlerimi sunuyor, tüm meslektaşlarıma faydalanabilecekleri bilgileri ulaştıran bir sayı olmasını diliyorum.
Saygılarımla,
Prof. Dr. A. Fuat Yapar
Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi
Nükleer Tıp Anabilim Dalı, Adana
